Kardan Adam eriyor. Bulutların arasında süzülen milyonlarca kilometre uzaktan gelen güneş ışınları kardan adamı eritiyor.
Eriyorum… Kardan adamın yapısını oluşturan sımsıkı tutunan kar taneleri gücünü yitiriyor.Kardelen çiçeklerinin açtığını gören kardan adam büyük bir kedere kapılıyor. Kardelen çiçekleri baharın haberini vermekle yükümlüğünü sürdürürken, bir yandan da umut saçarak, güneşi görme hayaliyle yakınıyordur. Bir yandan ise güvercinler gökyüzüne tekrar hâkim oluyorlar.
Kardan adamın kardan kadına olan aşkı her geçen gün hüzün içinde hayallere dalıyor. Kardelenin güneşe olan aşkı ise her bahar olduğu gibi bitmeksizin aşkı devam ediyordur ve hatta yanıp tutuşuyordur. Onu bugüne dek hiç görmemiştir. Öyle bir sabırla beklemektedir ki biran olsun onu düşünmeden edemezmiş.
Aşkı gerçekten bulmadan onun adını aşk koymayın ve kirletmeyin. Hiç kimse gerçek aşkı bulmadan gönül eğlendirmesin başkalarıyla. Belkide onu bulmak için bir çaba göstermenize gerek yoktur, sadece kardelen gibi sabredin ve o sizin karşınıza çıkacaktır. Ne kadar imkânsız görseniz de…
“Aşk büyük bir kalp felaketidir ! “
